’’ڈنڈا پیر اے وگڑیاں تگڑیاں دا‘‘
کتے دھونس پلس سرکار دی اے۔ کتے دھاندلی مال پٹوار دی اے
انج ہڈاں چہ کلپے جان میری جینویں پھاہی چہ کونج کر لا وندی اے
چنگا شاہ بنا یا ای رب سایاں۔ پولے کھاندیاں وار نہ آوندی اے
پرد ھان جی! ڈنڈا ظلم ، زیادتی تے بدمعاشی دی علامت ہے۔ اے ہر لفنگے دا انتخابی نشان اے۔ ڈنڈا خنزیر تا ں ہو سکدا اے پیر کدی نہیں ہو سکدا۔ کیون جے پیر علامت ہے بزرگی دی۔ پیر علامت اے حکم دی۔ پیر علامت اے عزت دی ۔ پیر علامت اے عاجزی دی۔ پیر علامت اے سادگی دی۔ تے ڈنڈا لکھ لشکاں مارلوے اے کدی کسے سہاگن دی نک دا کو کا نہیں ہو سکدا ۔ ڈنڈا لکھ شو کراں مارلوے پر اے حق دی آواز نہیں ہو سکدا۔ ڈنڈا لکھ کوکاں مار لوے اے کسے دل دی آواز نیں ہو سکدا۔
اچی پیڑی والی سرکار! ڈنڈے دے سر تے حکومتاں کرن والے کناں پتناں چہ دفن نے انھاں دا پتہ نیں چلیا۔ جے پتہ چل وی گیا تے اوہ اج دریا ئے نیل دے کنڈے دنیا واسطے عبرت دا سامان نیں۔ کھوپڑیاں چہ لہو پین والیاں دے مقبرے وقت نے اپنے ہتھیں دفن کر دیتے۔ بٹلر نار منڈی دی بند گاہ توں بعد کتھے گیا اوہدا ڈنڈا پیرا وہدے اپنے ای سر وچ ور گیا۔
راجہ داہردے غرور دا ڈنڈا بن قاسم دے ہتھوں تڑک کر کے ٹٹ گیا۔ اکبر دے دین الٰہی دا ڈنڈا کسے واسطے راہ دا دیوانئیں بن سکیا۔ انگریزاں دی طاقت والی ڈانگ دی لالٹین محمد علی جناح نے اکو پھوک نال بجھا دیتی۔ بت پوجن والیاں دیاں شاناں دے ڈنڈے ان الباطل کان زھوقا دی ہوا نال ککھاں طراں اڑ گئے۔
پر دھان جی! ڈنڈا کسے مسئلے دا حل نئیں ۔ اے استاد ہتھ وچ آ جاوے تے نفرت دی او دیوار کھڑی کر دیند ا اے جہڑی شاگرد توں روحانی باپ نوں دور کر چھڈدی اے حکومت پھڑ لو ے تے ماڑے نال نا انصافی دا دور شروع ہو جاندا اے۔ اے چور پھڑ لوے تے ڈاکو ہو جاندا اے۔ اے شاگرد پھڑ لوے تے بد تمیز ہو جاندا اے۔ اے بابا پھڑ لوے تے بڈھا ہو جاندا اے۔ اے انسان پھڑ لوے تے شیطان ہو جاندا اے ۔ یعنی ڈنڈا اپنے ہر روپ وچ بے بسی پیدا کر دا تے جہٹری چیز انساناں چہ بے بسی پیدا کر ے اوہ پیر کیویں ہو سکدی اے۔ پردھاں جی! دنیا دا ہر کم ڈنڈے تو بغیر چلدا اے۔ اے سورج چند ، ستارے کسے ڈنڈے دے زور تے نیں چلدے ۔ پھل اپنی خشبو ڈنڈے دے ڈر تو نیں دیندے۔ پھل تے سبزیاں تے ڈنڈے دا کو ئی رعب نیں۔ سانوں کوئی ڈنڈے مار کے وڈا نیں کردا۔
ساڈیا ں مسکراہٹاں کسے ڈنڈے دا نتیجہ نیں۔ گندم ، چول تے جوں دیاں بوٹیاں پچھے کوئی ڈنڈے لے کے نیں پے جاندا۔ بلکہ اللہ سوہنے دا سار ا نظام اک کار یگری اے جہدے وچ زبردستی دی کوئی گنجائش نیں اے۔ سانوں لوکاں نال چنگے سلوک دا حکم دتا جاندا اے۔ سانوں گو انڈیاں نال چنگے ورتاوے دا حکم دتا جاندا اے۔ غریباں دی مدد۔ مسکیناں تے مہر بانی دا آکھیا جاندا اے ۔
پر دھان جی! صرف چند ڈنڈے دے یار ڈنڈے دے سر تے ساری دنیا چلانا چاہندے نیں ڈنڈا انھاں دا پیر تاں ہو سکدا اے پرایس ساری دنیا دا پیر سچ اے۔ ایس ساری دنیا دا پیر علم ہے۔ ایس دنیا دا پیر خلوص اے ۔ ایس دنیا دا پیر محبت ہے۔ عاجزی اے۔ اللہ دا حکم اے ۔ جہدے بعد کوئی گنجائش نئیں رہندی تے اللہ دا نظام ڈنڈے دا نظام نئیں سچ دا نظام اے ایس تو ڈنڈا کسے دا پیر نیں ہو سکدا۔
کتے دھونس پلس سرکار دی اے۔ کتے دھاندلی مال پٹوار دی اے
انج ہڈاں چہ کلپے جان میری جینویں پھاہی چہ کونج کر لا وندی اے
چنگا شاہ بنا یا ای رب سایاں۔ پولے کھاندیاں وار نہ آوندی اے
پرد ھان جی! ڈنڈا ظلم ، زیادتی تے بدمعاشی دی علامت ہے۔ اے ہر لفنگے دا انتخابی نشان اے۔ ڈنڈا خنزیر تا ں ہو سکدا اے پیر کدی نہیں ہو سکدا۔ کیون جے پیر علامت ہے بزرگی دی۔ پیر علامت اے حکم دی۔ پیر علامت اے عزت دی ۔ پیر علامت اے عاجزی دی۔ پیر علامت اے سادگی دی۔ تے ڈنڈا لکھ لشکاں مارلوے اے کدی کسے سہاگن دی نک دا کو کا نہیں ہو سکدا ۔ ڈنڈا لکھ شو کراں مارلوے پر اے حق دی آواز نہیں ہو سکدا۔ ڈنڈا لکھ کوکاں مار لوے اے کسے دل دی آواز نیں ہو سکدا۔
اچی پیڑی والی سرکار! ڈنڈے دے سر تے حکومتاں کرن والے کناں پتناں چہ دفن نے انھاں دا پتہ نیں چلیا۔ جے پتہ چل وی گیا تے اوہ اج دریا ئے نیل دے کنڈے دنیا واسطے عبرت دا سامان نیں۔ کھوپڑیاں چہ لہو پین والیاں دے مقبرے وقت نے اپنے ہتھیں دفن کر دیتے۔ بٹلر نار منڈی دی بند گاہ توں بعد کتھے گیا اوہدا ڈنڈا پیرا وہدے اپنے ای سر وچ ور گیا۔
راجہ داہردے غرور دا ڈنڈا بن قاسم دے ہتھوں تڑک کر کے ٹٹ گیا۔ اکبر دے دین الٰہی دا ڈنڈا کسے واسطے راہ دا دیوانئیں بن سکیا۔ انگریزاں دی طاقت والی ڈانگ دی لالٹین محمد علی جناح نے اکو پھوک نال بجھا دیتی۔ بت پوجن والیاں دیاں شاناں دے ڈنڈے ان الباطل کان زھوقا دی ہوا نال ککھاں طراں اڑ گئے۔
پر دھان جی! ڈنڈا کسے مسئلے دا حل نئیں ۔ اے استاد ہتھ وچ آ جاوے تے نفرت دی او دیوار کھڑی کر دیند ا اے جہڑی شاگرد توں روحانی باپ نوں دور کر چھڈدی اے حکومت پھڑ لو ے تے ماڑے نال نا انصافی دا دور شروع ہو جاندا اے۔ اے چور پھڑ لوے تے ڈاکو ہو جاندا اے۔ اے شاگرد پھڑ لوے تے بد تمیز ہو جاندا اے۔ اے بابا پھڑ لوے تے بڈھا ہو جاندا اے۔ اے انسان پھڑ لوے تے شیطان ہو جاندا اے ۔ یعنی ڈنڈا اپنے ہر روپ وچ بے بسی پیدا کر دا تے جہٹری چیز انساناں چہ بے بسی پیدا کر ے اوہ پیر کیویں ہو سکدی اے۔ پردھاں جی! دنیا دا ہر کم ڈنڈے تو بغیر چلدا اے۔ اے سورج چند ، ستارے کسے ڈنڈے دے زور تے نیں چلدے ۔ پھل اپنی خشبو ڈنڈے دے ڈر تو نیں دیندے۔ پھل تے سبزیاں تے ڈنڈے دا کو ئی رعب نیں۔ سانوں کوئی ڈنڈے مار کے وڈا نیں کردا۔
ساڈیا ں مسکراہٹاں کسے ڈنڈے دا نتیجہ نیں۔ گندم ، چول تے جوں دیاں بوٹیاں پچھے کوئی ڈنڈے لے کے نیں پے جاندا۔ بلکہ اللہ سوہنے دا سار ا نظام اک کار یگری اے جہدے وچ زبردستی دی کوئی گنجائش نیں اے۔ سانوں لوکاں نال چنگے سلوک دا حکم دتا جاندا اے۔ سانوں گو انڈیاں نال چنگے ورتاوے دا حکم دتا جاندا اے۔ غریباں دی مدد۔ مسکیناں تے مہر بانی دا آکھیا جاندا اے ۔
پر دھان جی! صرف چند ڈنڈے دے یار ڈنڈے دے سر تے ساری دنیا چلانا چاہندے نیں ڈنڈا انھاں دا پیر تاں ہو سکدا اے پرایس ساری دنیا دا پیر سچ اے۔ ایس ساری دنیا دا پیر علم ہے۔ ایس دنیا دا پیر خلوص اے ۔ ایس دنیا دا پیر محبت ہے۔ عاجزی اے۔ اللہ دا حکم اے ۔ جہدے بعد کوئی گنجائش نئیں رہندی تے اللہ دا نظام ڈنڈے دا نظام نئیں سچ دا نظام اے ایس تو ڈنڈا کسے دا پیر نیں ہو سکدا۔
کوئی تبصرے نہیں:
ایک تبصرہ شائع کریں